Gijsbert en Annette zijn met pensioen!
ANNETTE
Per 1 juli hebben we Annette uitgezwaaid naar haar pensioen. Hierbij nemen we afscheid van voor velen een heel bekend gezicht. Annette kwam je namelijk bij de ingang van MERAS Fysiotherapie als eerste tegen achter de balie. Verder was ze ook een van diegene die je meteen aan de lijn kreeg bij het telefonisch contact leggen met de praktijk.
Annette kunnen we het beste omschrijven als een warme, zorgzame kracht achter de balie. Altijd een luisterend oor, een scherp oog en een goed humeur. Oprecht geïnteresseerd en nam de lasten van de schouders van de therapeuten.
Snel en gestructureerd was Annette iemand die vraagstukken tot de bodem uitzocht en met haar brede kennis iedereen van antwoorden kon voorzien.
Haar kennis en kunde maar het meeste gaan we haar als persoon hier missen binnen MERAS. Wat een plezier was het om met haar te werken. We wensen haar veel plezier toe met de invulling van haar pensioen
GIJSBERT
Na decennialang Eersel en omstreken in beweging te hebben gebracht heeft onze collega Gijsbert Jansen afscheid genomen van onze praktijk MERAS Fysiotherapie. Hij gaat met vervroegd pensioen. Samen met hem kijkt Emma van Ooijen terug op het vak, de praktijk en vooruit naar de toekomst.
Gijsbert, jij stond aan de wieg van MERAS Fysiotherapie. Hoe is dat begonnen?
In 1986 ben ik begonnen in Eersel bij Fysiotherapie Schroten in de Quackelaer. We hadden toen Luuk Schroten stopte een maatschap met Marijke Scheele, Gemma Hauser, Geert Smulders, Frans List en ikzelf.
In 2007 hebben we als maatschap (Frans List, Geert Smulders, Bernadette Henselmans en ik) in aanloop naar het realiseren van het gezondheidscentrum de naam van de praktijk veranderd. Zo is de naam MERAS Fysiotherapie ontstaan, waarbij MERAS staat voor Maatwerk en Expertise in Revalidatie Arbeid en Sport. Dat is wat we doen en zijn.
Wat is er in de loop der jaren veranderd in het vak?
Vroeger maakte je naast massage en oefentherapie veelvuldig gebruik van allerlei apparatuur met diverse stroomvormen, warmte, ultrageluid, paraffine etc. En jij had tot taak de patiënt van zijn klachten af te helpen.
Tegenwoordig wordt er nauwelijks gebruik gemaakt van die apparatuur. Maar de grootste verandering is dat de cliënt veel meer betrokken wordt bij het herstelproces en daar ook de verantwoordelijkheid en zeggenschap over heeft. Het geven van uitleg over de klachten, het ontstaan, het te verwachten herstel en wat de cliënt daar zelf aan invloed op heeft zijn veelvuldig onderwerpen van gesprekken met cliënten. Echter, je kunt iemand niet ‘beter praten’, en met het geven van instructies en oefeningen voor thuis en soms massage, stel je de cliënt in staat om mee te werken aan zijn herstel.
Waar ben je het meest trots op?
Waar ik het erg trots op ben is dat we een geweldig goed team hebben bij MERAS Fysiotherapie. Allemaal uitstekende collega’s, specialisten met hun eigen kwaliteiten die altijd een extra stap willen zetten als dat nodig is voor een cliënt, een collega of de praktijk. Het feit dat we een stabiel team hebben, er weinig of geen verloop is zegt naar mijn idee veel. De fysiotherapeuten, collega’s aan de balie en ons clean-team zijn daarbij allen even waardevol.
Maar het meest trots ben ik dat er 3 collega’s binnen de praktijk het aandurven met elkaar de maatschap voort te zetten. Dat zij de sfeer, het onderling vertrouwen en de kwaliteiten van en binnen MERAS Fysiotherapie willen continueren.
Ik heb in de afgelopen 2,5 jaar gezien dat zij dat goed doen. Uiteraard op hun manier, met hun ‘kleur’.
Je zat jarenlang in de maatschap. Hoe was dat?
Als fysiotherapeut word je niet opgeleid om te ondernemen, begrotingen te maken, contracten van zorgverzekeraars te lezen, landelijke en regionale ontwikkelingen te volgen, personeelszaken te beheren. Toch moet je als maatschap daarmee aan de slag. Ik vond dat leuk, in samenwerking met je maten het goede te doen voor de praktijk, de cliënten en medewerkers. De praktijk is niets waard als collega’s en cliënten zich er niet gekend en erkend voelen.
Nu draag je het stokje over aan Inge Fabrie, Amber Roos en Emma van Ooijen. Wat wil je hen meegeven?
Het belangrijkste dat ik wil meegeven is dat zij veel plezier beleven in het samen met collega’s en cliënten, blijven werken aan kwaliteit en optimale zorg.
Wat ga je het meeste missen?
Wat ik niet ga missen is de administratieve rompslomp. Wat ik wel ga missen zijn de contacten met cliënten. In de afgelopen 39 jaar zag ik toch elk half uur weer een ander mens, met zijn eigen verhaal, klachten en uitdagingen.
Ook de gezellige contacten met collega’s, het inhoudelijk overleg, de gezamenlijke lunches en de gesprekjes tussendoor waren waardevol en zal ik missen.
Tot slot: wat zijn je plannen voor je pensioen?
De komende tijd blijf ik nog betrokken bij de praktijk door het maken van echo’s samen met mijn opvolgster Amber Roos. Sinds 1996 maak ik echo’s en dit is waar onze praktijk een voorloper in is geweest.
Nu heb ik samen met Annette tijd om wat vaker met de caravan weg te gaan, musea te bezoeken, in de tuin te werken, te fietsen, golfen en wandelen of gewoon een boek te lezen. Daarnaast vind ik het heel leuk om creatief te zijn met schilderen, beeldhouwen en houtbewerking . En we hebben nu 3 kleinkinderen, dus uitdagingen en plannen genoeg.
Ik hoop dat we daar samen lang in goede gezondheid van kunnen genieten.
Met veel dankbaarheid nemen we afscheid van een fantastische collega, medeoprichter en mentor.